બીતી હુઈ રૈના

એક સમય હતો અને હજુ પણ ગામડામાં આવી રીતે રસોઈ થતી હતી. સમય કોઈની રાહ જોતો નથી એ આપણે સૌ જાણીએ છીએ અને સમયનાં ચક્ર સાથે જીવનની ઘટમાળ ચાલ્યા કરે છે. હવે આધુનિક યુગમાં આવુ બધુ યાદ એટલે કરવુ પડે કે…. આપણા એ દિવસો આપણને વર્તમાન કરતા સારા લાગતા હતા ભલે ત્યારે હાલ જેટલી અદ્યતન ટેકનૉલોજી ન હતી. ચોમાસામાં તો રસોઈ કરવી કઠીન હતી અને એ તો ‘માં’ જ બનાવી શકે. તાવડી દાંત કાઢે એટલે ‘માં’ આપણને કહે કે.. ” જો દીકરા, મે’માન આવશે”, તો આપણે રાજીના રેડ થઇ જતા હતા. તમે એકેક પરંપરા લઈ લો, એકેક રીવાજ લઈ લો તો એમાં વૈજ્ઞાનિક રહસ્ય છુપાયેલુ હોઈ. મને જ્યારે કંઈક લખવાનું થાય ત્યારે હું વિતેલ દિવસોને યાદ કરીને લખવું એ મારી પ્રાથમિકતા છે, આપણે જે વર્તમાન ઉપર ઉભા છીએ એનો પાયો એ ભુતકાળ છે અને પાયો યાદ ન કરીએ તો એ વર્તમાન અધૂરો છે.